MYSTIC WOMAN

FOUNDER

WIE IK BEN

Ik was getrouwd, had een massagepraktijk en toch miste er iets, iets groots. Vermoeid en onzeker over mezelf bleef ik doorgaan, niks was goed genoeg waardoor ik mezelf pushte en constant over mijn grenzen ging. Op een goed moment ging zich dat zo wreken dat ik in 2018 lam gelegd en uitgeschakeld met veel pijn in mijn lichaam, ziel en geest moest helen van oude wonden. Ik kon werkelijk niets meer.

Mijn tijd in de menopauze was aangebroken, dat kondigde zich aan met een zware burn-out. Alles wat ik tot dan toe onder het tapijt had geschoven kwam omhoog en mocht ik aankijken en transformeren.

Destijds was mijn overtuiging dat ik er niet mocht zijn, dat een vrouw geen waarde had en in het bijzonder dat ik niet waardig was. Mijn leven lang heb ik een roeping gevoeld naar vrouwen toe, ik wist dat ik op een dag, rond mijn 50's, mijn roeping zou volgen.

Eerst mocht ik zelf door de vele lagen van pijn, verdriet en angsten gaan om erachter te komen wie ik in essentie ben, dat alles al in mij zit en dat ik meer dan waardig ben. Mijn scheiding in 2020 was mijn grote stap naar zelfliefde. Met elke cel in mijn lichaam had ik voor mezelf gekozen. Alle aandacht, liefde en begrip die ik tot dan toe in de relatie had gestopt, nam ik terug om aan mezelf te geven. Het voelde goed omdat ik naar mijn waarheid had geluisterd.

Deze relatie had mij geleerd dat ik codependent gedrag had waardoor ik mezelf compleet verloren was in eigenlijk alles in mijn leven, maar met name in mijn relatie. Grenzeloos gedrag, niet weten en voelen wat voor mij goed was, wat mijn behoefte en verlangens waren.

Mijn leven lang was ik altijd met de behoefte en goedkeuring van anderen bezig, vooral vanuit een tekort mindset en ploeter overtuiging. Ik kreeg het allemaal niet voor niks. Kortom ik heb, net als veel vrouwen met mij, het onvermogen, kind pijnen en shit van anderen gedragen, mede daardoor mijn licht gedimd zodat anderen zich goed voelden en ik op mijn beurt een ervaring van(schijn)veiligheid.

Tijdens de jaren na mijn scheiding kon ik echt ‘helen’, en dit tussen aanhalingstekens omdat we al heel zijn! We hoeven alleen de conditionering eraf te halen, we zijn niet gebroken en we hoeven niet gefixt te worden.

En toch was ik regelmatig mijn wonden aan het likken, en als een wild, gewond dier trok ik me met die regelmaat terug in het donker, naar mijn wonden waar ik mijn licht vond. Ik heb leren luisteren naar mijn pijn, onderbewuste, verlangens en behoeftes. Mezelf gekoesterd door zacht te zijn voor mezelf en de rust te nemen om bij de diepe stilte van mijn wezen te komen.

Die diepe stilte was eerst oorverdovend eenzaam. Het was zeker geen makkelijke weg, maar de weg die ik daarvoor had afgelegd was achteraf bekeken veel zwaarder omdat ik gaandeweg mezelf verloren was en veel sizzle van anderen in mijn overtuigingen en  baarmoeder droeg. 

Door het donkere stuk van oude overtuigingen & patronen aan te kijken en te doorvoelen vond ik mijn weg terug naar mijn bekken, naar mijn eigen wilde en ongetemde natuur, de wilde vrouw. 

Deze wilde en ongetemde natuur van de vrouw is sensueel en onschuldig van aard, ze is geworteld, en woont in het bekken, in de ovaria. Zij is haar eigen wilde zelf en weet haar waarde en dus grenzen. Zij is het leven zelf.

Met passie volg ik nu mijn joy in mijn onderbuik, mijn intuïtie en mijn roeping. Ik neem beslissingen vanuit mijn lichaam, de wilde vrouw.

Met mijn brede kennis, passie en jarenlange (levens)ervaring heb ik een holistisch vrouwelijke kijk en aanbod, ik loop graag een stukje met je mee.

Klik jij op de onderstaande button voor mijn aanbod om dat stukje met je mee te lopen.